ស្រឡាញ់គុណធម៌

  

    នៅក្នុងព្រៃកា្រស់មួយ មានខ្លាឃ្មុំមួយដ៏ធំមួយក្បាល ពូកែអួតខ្លួនជាសត្វមានគុណធម៌ជាខ្លាំង ឲ្យតែបានជួបនឹងសត្វណា វាក៏តែងតែ

អួតអាងពីសន្តានចិត្តសប្បុរសរបស់ខ្លួនជាប្រចាំ។

          ថ្ងៃមួយ ខ្លាឃ្មុំក៏បានជួបនឹងឆ្កែព្រៃមួយក្បាល ដែលល្បីឈ្មោះថាជាឆ្កែដ៏កាចសាហាវផុតលេខ។ វាក៏ពោលទៅកាន់ឆ្កែថា

            “ សម្លាញ់អ្ហើយ! ឯងគួរតែឈប់ប្រព្រឹត្តអំពើកាចឃោរឃៅជាមួយនឹងសត្វតូចតាចទៀតទៅ!…ឯងគួរតែយកគំរូតាមខ្ញុំខ្លះហើយ…​ មើលនែ៎!

ថ្វីត្បិតតែខ្ញុំមានរូបរាងធំសម្បើមយ៉ាងណា ក៏ខ្ញុំនៅតែមានធម៌មេត្តាចំពោះសត្វតូចតាចទាំងនោះផងដែរ! “

                 ពេលខ្លាឃ្មុំនិយាយចប់ ឆ្កែព្រៃក៏ចំអកមកវិញ…

                 “ ហ៊ឹសម្លាញ់អ្ហើយ! ឯងមិនគួរប្រញាប់និយាយក្នុងពេលនេះអី!…

    ចាំដល់ពេលណាឯងឃ្លានខ្លាំង ឯងស៊ីតែគំរង់សត្វឬមនុស្សដែលងាប់ស្រាប់ឬស៊ីតែផ្លែឈើ ដោយមិនរវីរវល់នឹងសត្វមានជីវិតតទៅទៀត

ចាំឯងមកអួតពីគុណធម៌របស់ឯងចំពោះសត្វទាំងឡាយនោះ! ”។

 

« បើខ្លួនមានគុណធម៌ពិតប្រាកដ

ទោះមិននិយាយក៏គេនៅតែដឹង។

ចំណែកអ្នកដែលពុំមានគុណធម៌ពិតប្រាកដ

តែងតែខំបំប៉ោងឱ្យគេដឹងច្រើនជាងការប្រព្រឹត្ត »